Imię: Kyraneth
Wiek: 6 lat
Rasa: Smok
Profesja: Wojownik
Dukaty: 10 dukatów
Ekwipunek: Pusta księga, Wnyki
Charakter: Łagodna, miła, przyjacielska, co nie oznacza, żę nie umie walczyć...
Wygląd: Biała smoczyca z niebieskimi oczami. Blizna na pysku.
Historia: Urodzona w górach, lecz wychowana w lasach, gdyżgdy nie umiała latać mogłaby spaść. Gdy jej ojciec został zabity przez kłusownika a matka zdechła we wnykach była jeszcze młoda. Przygarnęła ją smoczyca, której nie znała. Nie opiekowała się ona nią dobrze, więc gdy mała podrosła zabiła ją. Od tamtego czasu żyje samotnie.

Ostatnio edytowany przez Kyraneth (2012-07-20 18:56:52)

Imię: Varus
Wiek: 19
Rasa: Człowiek
Profesja: Wojownik
Dukaty: 10 dukatów
Ekwipunek: Miecz, Wnyki, Krzesiwo
Charakter: W Varusie płynie spokojna krew, potrafi zachować kamienną twarz, nawet wtedy, gdy jest rozwścieczony do granic możliwości. Lubi gadać z przyjaciółmi i ćwiczyć.
Wygląd: Przeciętny nastolatek, czarne włosy, ciemno-niebieskie oczy, średniego wzrostu.
Historia: Varus urodził się na dalekim południu w małym mieście Locus. W tych czasach panowała tam wielka wojna, więc rodzice nie mieli czasu się nim zająć i w wieku 5 lat trafił do sierocińca. Ledwo utrzymywał się tam przy życiu, nie miał pieniędzy, był głodny. Posiłki były tak małe, że większość dzieci było wygłodniałych. Bieda nauczyła go kraść, by zapewnić sobie jakiś byt. W wolnych czasach wychodził z sierocińca na podwórko z resztą dzieci. Zawsze szedł w to samo miejsce. W tymże miejscu znajdowała się skała, która - jak się wydawało Varusowi - rozmawiała z nim. Skała była jedynym przyjacielem Varusa. Przez te rozmowy ze skałą, reszta dzieci uznała chłopca za obłąkanego. Parę lat później, Varus wybrał na swój cel członka Rady Starszych Alexisa Hedakai. Próba nie udała się i Varus został pojmany. Straże chcieli go wtrącić do lochu jednak radny Hedakai uratował go przed karą, widząc w małym chłopcu talent, by stać się elitarnym Wojownikiem. W jego komnacie, wyjaśnił Varusowi czym zajmuje się Wojownik, a także dowiedział się nieco o Wojnie Feudalnej. Kilka lat po tym, kiedy to Varus miał 18 lat, jego mentor i przybrany ojciec, Radny Hedakai zaginął na tajemniczej wyprawie. Jego stanowisko musiał przejąć syn Ukyo Hedakai. Varus postanowił się dowiedzieć co stało się z jego mentorem i tak oto, Varus wyruszył w świat.

Imię: Gew
Wiek: 19
Rasa: Człowiek/Elf
Profesja: Wojownik/Zabójca
Dukaty: 10
Ekwipunek: Miecz, Zbroja
Charakter: Miły, wesoły, pomocny, optymista. Lojalny wobec rodziny lub przyjaciół (jeśli ma). Stara się nie poddawać nawet gdy dana sytuacja nie ma innego wyjścia i wszystko może się klęską zakończyć. Zazwyczaj spokojny nie lubi stosować brutalnej przemocy chyba, że sytuacja tego wymaga.

Wygląd: Młody chłopak z wiecznie rozczochranymi, czarnymi włosami. Dosyć niezwykłe jest to, że wśród tej czupryny znajduje się czerwone pasmo. Szczupły z lekkim umięśnieniem, około 185cm wzrostu. Ubrany w lekką białą zbroję z przypiętą na plecach kataną.

Historia:

***Tą noc spędziliśmy pod gołym niebem, przy lekko zagasającym już ognisku***
Gdy rano się przebudziłem nigdzie nie mogłem znaleść mojego przyjaciela Verteza!!!
Poszedłem w stronę miasteczka, w którym spotkałem Kareka kowala z wojskową przeszłością.
-Cześć! Karek widziałeś gdzieś Verteza?
-Yyyy... chyba nie.
Wtedy wioskę zaatakowali orkowie. Te wielkie i okrótne potwory zaczęły doszczętnie pustoszyć wioskę.
Palili, plądrowali, porywali i zabijali.
Karek wręczył mi miecz i jakąś lekką zbroję i kazał mi udać się do jaskiń w zachodniej część miasta.
Siedziałem tam dobre 2 dni po tym czasie postanowiłem wyjść i zobaczyć, co się dzieje na zewnątrz.
Widok, który ukazał się moim oczom był straszny szczątki miasta pogrążone były w ogniu. Kilku niedobitkom udało się przeżyć, lecz niebyło w ich gronie Karek'a. Następnego dnia wziąłem konia i udałem się w pogoń za orkami.
Po 2 dniach udało mi się ich dogonić, lecz trzymałem się trochę z tyłu żeby nie spostrzegli się, że ich gonię. Gdy odpoczywałem na polanie poczułem, że ktoś uderzył mnie czymś ciężkim w głowę, zrobiło mi się strasznie gorąco ocknąłem się w klatce wiszącej nad ogniem a
Przede mną stała banda orków.
-A więc co z nim zrobimy!
-Zjedzmy go! [Rozmawiali między sobą orkowie].
-Tak, Tak zjedzmy! [Wszyscy zaczęli głośno krzyczeć].
Wtedy znów straciłem przytomności...
Gdy się ocknąłem byłem w powozie z wieloma rannymi wojownikami. Powóz był otoczony przez kilku rycerzy.
Zapytałem jednego z nich.
-Gdzie jesteśmy.
A on nie spoglądając na mnie odpowiedział.
-Jesteśmy niedaleko Miasta Portowego…

Ostatnio edytowany przez Gewein (2012-07-22 15:47:36)