Nagle zobaczyłam mężczyznę przed smokiem, który trzymał w dłoniach topór. Al Sha Li gwałtownie odwróciła się w jego  stronę i przeszyła go wzrokiem. Objęłam sobie kolana i patrzyłam co się wydarzy.
Gdy zobaczyłam, że smok przewrócił mężczyznę wstałam i powiedziałam:
- Smoku, jeżeli chcesz, mogę wyleczyć twoje skrzydło.
Al Sha Li zmierzyła mnie wzrokiem. Teraz bałam się jej, ale starałam się być odważna.

Ostatnio edytowany przez JPEG (2012-07-10 19:53:29)

- To właśnie tam ją ostrzelali - powiedziałam do mężczyzny. To tam się to stało. - powiedziałam bezradnie. Miałam dziwne przeczucie, że ten mężczyzna ma jakiś chytry zamiar, ale doszło do mnie, że nie wiedział o tym.

Al Sha Li wyglądała przerażająco. Podszedłem do Seleny, gdy ta wstała. Klacz bardzo szybko się odwracała, więc tym razem i mnie przebiła wzrokiem. Jej czerwone oczy, piana z pyska...
Podszedłem za elfkę, żeby mieć wszystko na widoku, żeby móc zareagować. Dotknąłem grzbietu klaczy. Nie zareagowała.

-Potrzebujemy Elfickiej magii, bez tego ani rusz- odpowiedziałem energicznie
*Te plamy się rozrosną w ciągu chwili* zakłębiło się mi w głowie, *co zrobić* Al Sha Li ,zatopiła wzrok w oczach zakrytych kapturem, dała do zrozumienia, że chce by jej pomóc, chce dać mi szanse pomocy.
-Wybacz, trzeba szybko reagować, musimy pomóc jej Elficką magią- mówiąc to starałem się, wesprzeć ją, głaskając i ocierając ją.. ale ta słabła w oczach, wydawało się że nie ma dla niej ratunku.
- tssss... Cicho, coś idzie-odwróciłem się w stronę nadchodzącego dźwięku i nic nie widziałem, dopiero po chwili zza drzew wyłonił się, Czarny jak węgiel jednorożec, nie potrafiłem wykrztusić z siebie słowa, a ten podszedł do mnie i odtrącił od biednej Al Sha Li, wierzgnął obok niej kopytami sypiąc o dziwo iskry spod kopyt, Jednorożec podszedł do mnie parchnął i odbiegł..

Weszła na drzewo przy, którym stała. Nie miała ochoty być stratowana przez nikogo. Tristan wyraźnie sprotestował, stawał dęba i uderzał przednimi kopytami o dąb. Będąc na górze miała lepszy widok na całą sytuację. Przypominało się jej dzieciństwo jak oglądała z drzewa trenującego brata. Dziwiła się temu wszystkiemu co się właśnie dzieje.

Jakby złość z niej wyparowała gdy uspokoił Tristana. Lecz jak to zrobił? Coś do niego szeptał. Zaczarował? Wolała nie ciągnąć tego dalej, by nie czuć znowu na niego gniewu.
- To dobrze, że przepraszasz - powiedziała gdy chwyciła jego dłoń i delikatnie zeskoczyła. Wyciągnęła dłoń do ogiera, by pogłaskałać go po szyi. Pocałowała go też między chrapami. Odwróciła się po tym do Wanwur'a - Byłam wtedy panie na ciebie zła - powiedziała zakłopotana. - Nie wiem czy słyszałeś to co krzyknęłam za tobą panie - jej twarz oblał rumieniec, skierowała swój wzrok w inną stronę.

Ostatnio edytowany przez Konan (2012-07-10 21:26:05)

- Jeśli rzucasz na niego jakieś czary panie... Wiedz, że ci tego nie wybaczę - powiedziała to gdy ten pocałował ją w dłoń. - Nie potrzebuję by Tristan zniżał się tylko dla mej wygody... Nie zasługuję na to - wypowiedziała te zdania z wyrzutem.