Szła z założonymi rękami. Okropnie jest nie wiedzieć co zrobić. Można wtedy tylko iść i myśleć o wszystkim, a to nie jest przyjemne. Przypominają się wtedy wszystkie złe rzeczy, które spotkały...elfa. Czasami przemkną przez myśli te dobre, ale i tak górują te drugie. Swoje kroki kierowała w kierunku Valery, a potem... Potem chyba do drugiego miasta. Popatrzyła na słońce.
- Chyba niedawno było południe... Tak myślę...

Niebo pojaśniało na prawdę dziwne było to że wszystko wyglądało tak jak sprzed przyjścia burzy. Chłopi i wieśniacy zaczęli wychodzić. Zaczęli rozmawiać między sobą że to pewnie jakaś wroga magia...
Po chwili wszyscy wrócili do swoich zadani i szybko zapomnieli o burzy.